Verkenning
Na drie zware koersen stond ik aan de start in Strade Bianche. Een koers om niet snel te vergeten. We kwamen 3 dagen voor de koers aan bij de wedstrijd. Er lag overal sneeuw. Dit betekende dan ook geen parcoursverkenning. De dag erna ging het regenen en dooien, dit betekende overal een grote modderbende over de welbekende gravel paden van Strade Bianche die in totaal 35 kilometer lang waren.

Gelijkheid voor vrouwen en mannen
Voor de wedstrijd kregen wij allemaal een paarse handschoen. Dit kregen wij omdat onze sponsor Alé zicht hard maakt voor de gelijkheid van vrouwen en mannen. Aangezien Nationale vrouwendag er aan zat te komen hebben wij vanaf Strade Bianche tot en met de worldtour wedstrijd in Drenthe met een paarse handschoen gereden.

De wedstrijd
Allereerst wil ik melden dat ik deze wedstrijd normaal niet zelf uitgekozen zou hebben. De ploeg zag het juist als een kans voor mij om mijzelf verder te ontwikkelen. Ze verwachtte niks van mij in deze koers behalve dat ik mijn uiterste best doe en kijk hoever ik kan komen. Het is niet alleen lichamelijk groeien maar ook mentaal groeien. De ploeg liet mij rijden zodat ik andere koersen als iets minder zwaar zou ervaren.
De wedstrijd zelf was nog veel zwaarder als dat ik al verwacht had. We startte met regen en eindigde met regen en het was maar drie graden boven nul. Heuveltje op heuveltje af, gravel pad op, gravel pad af. Ik had een totale offday. Ik reed denk ik de slechtste wedstrijd uit mijn leven. Waar ligt het aan?? Natuurlijk de 3 koersen ervoor, de koudheid, het hoge niveau en gewoon slechte benen. Niks aan te doen. Na de koers werd het dan ook tijd om even wat rust te pakken na een mooie wedstrijd periode.