Wat was het een pracht van een parcours in Montferland. Van glooiend tot vlak, van open vlakten met veel wind tot bebossing en windstil. Een tijdrit over 25,2 kilometer.

Daar ging ik van start om precies 16:09, mijn hele planning zoals ik wilde heb ik af kunnen werken. Ik had toch wel wat zenuwen toen ik aan de start stond, waar zou ik ergens kunnen eindigen? Is de vorm wel goed genoeg na al die pech in afgelopen weken? Het antwoord wist ik 35 minuten en 45 seconden later.

Normaal deel ik mijn tijdrit altijd perfect in. Aangezien ik nog nooit een tijdrit heb gereden over zo’n lange afstand wist ik wel dat ik mij in het begin rustig zou moeten houden. Echter wilde ik zo graag dat ik na 5 kilometer mijzelf al tegen kwam. Ik moest mijn hartslag omlaag krijgen om de resterende afstand nog te kunnen afleggen op gewenste snelheid. Door dat herstelmoment had ik wel een slechte tussentijd, een 18e namelijk. Naarmate de tijdrit langer werd, voelde ik me sterker worden en voelde ik dat ik mijzelf aan het herpakken was. In de finale heb ik nog zo veel goed kunnen maken dat ik op een 12e plaats heb kunnen eindigen op mijn eerste elite-kampioenschap. Ik ben 2e U23 geworden waar ik als 18 jarig guppie volgens mij wel tevreden over mag zijn. Toch mijn leermomenten weer uit deze tijdrit kunnen halen maar nogmaals, wat was het een pracht parcours om de tijdrit over te mogen rijden. Op naar zaterdag, het Nederlands Kampioenschap op de weg. Ik ben benieuwd!