Windkracht 4/5, regen en een licht glooiend parcours, typische Nederlandse omstandigheden. Doel van de wedstrijd? Hard maken en zorgen dat er waaiers ontstaan.

De wedstrijd startte om 12:00 uur. We zijn op de fiets richting het parcours gefietst en merkte al snel dat er veel wind stond. Eenmaal op het parcours zag ik mijn ouders en zusjes weer even. Toch leuk dat ze komen kijken helemaal in Denemarken. We hadden rugnummer 1 t/m 6 en werden als land het eerste opgesteld.

We zijn droog gestart maar de vlaggen stonden strak. De afspraak was om in de eerste ronde af te wachten. Even precies kijken hoe en waar we de eerste aanval zouden gaan doen. We leerden uit de eerste aanval dat we het net even op een andere plek moesten doen, waar het echt op een lint ging. In ronde drie gingen we het dus nog eens proberen. We reden echt heel hard alleen doordat we nooit met elkaar rijden konden we elkaar nooit allemaal vinden en was een perfecte waaier opzetten zo goed als elke keer gedoemd te mislukken. Ik denk wel dat het een goed plan was en de enige kans was om een podiumplek binnen te halen. We hebben prima sprinters maar geen topsprinters die podium kunnen rijden in een massasprint. Dan moet je zorgen dat je de koers hard maakt en de sprinters moe zijn. In de finale wordt door eenlingen aangevallen. Vooral de Denen zelf waren erg actief. Zo rijdt er in de laatste ronde een meisje weg ( pernille mathiesen, die ook al de tijdrit won). Ook hier miste we weer enige duidelijkheid en communicatie. Drie meiden die proberen het gat dicht te rijden om zo Floortje nog te kunnen helpen naar plek 1. Het kostte ons te veel kracht met drie man en het gat was simpelweg te groot. Weer veel leermomenten voor ons. Veel mensen vragen nu naar een uitslag maar het gaat in zo'n wedstrijd niet over hoeveelste ik zelf wordt. Je rijdt allemaal samen voor de overwinning en op zijn minst voor podium, dan moeten er meiden zich opofferen, alleen ga je namelijk niet winnen. Ik heb in de finale het laatste beetje wat ik in me had gebruikt om het gat mee te dichten dus sprinten zat er niet meer in, een 50e plek is het geworden. Het is in zo'n wedstrijd alles of niks en helaas viel het deze keer bij ons team verkeerd uit maar we hebben he op zijn minst geprobeerd!

Nu weer onderweg naar huis van een week vol nieuwe ervaringen. Op naar de volgende koers waar ik deze ervaringen toch weer mee naar toe kan nemen. Noorwegen it is!