Na een aantal weken echt goed trainen voelde ik dat eindelijk de goede vorm erin begon te zitten. De trainingen voelde super, ik was klaar om naar Ladies Tour of Norway te vertrekken.

We lagen erg dicht bij het parcours. Na een lange reis gingen we direct al de proloog verkennen. Ik zag al snel dat het mij wel lag. Veel en lastige bochten, daar kon het verschil gemaakt worden. Op de dag zelf gingen we nog een aantal keer het parcours verkennen, deze keer wat harder omdat het geheel afgezet was. Een kwartier voordat de eerste startte verkende ik mijn laatste rondje. Helaas… ik reed op een recht stuk, viaduct omlaag en had de snelheid dus aardig erin zitten toen ik naar een keerpunt toe reed om deze bocht te testen. Ik remde een beetje maar dit ging helemaal fout. Mijn voorrem blokkeerde en ik vloog er voorover af. Reageren was geen optie omdat je het verre van ziet aankomen. Hierdoor maakte ik een flinke klap. Ik was meer in shock dan dat ik pijn had in eerste instantie. Ik wilde mijn fiets weer op om zo later de proloog te kunnen starten maar al snel merkte ik dat het niet zo lekker voelde. Ik kon niet remmen zonder pijn. Liggen was ook geen optie vanwege mijn afgeschaafde elleboog. Ik heb besloten de proloog op mijn gewone fiets te starten om dan die volgende dag te bepalen of ik door wil of niet. In de avond van de proloog ben ik nog naar het ziekenhuis geweest. Kleine scheurtjes zagen ze in mijn pols maar geen hele breuken gelukkig. Dit betekend dan ook dat ik wel mag fietsen maar in eerste instantie zonder druk. In de ochtend werd ik wakker en toen wist ik eigenlijk al genoeg, de pijn was erger en ook mijn pols voelde niet lekker aan. Alsnog ben ik een uurtje gaan proberen om te fietsen of het echt niet ging. Besloten na dit uurtje om een einde te maken aan deze meerdaagse. Ik hoop dat ik optijd klaar ben en dat alles optijd genezen is voor de Boels Ladies Tour. Nu twee dagen verder laat ik nog steeds de wonden drogen en doe ik vrij weinig. Met de hoop dat ik zo snel mogelijk weer echt kan trainen!