Het is zo ver! Ik ben inmiddels twee weken in Australië en de tijd gaat super snel. Ik zou dan ook bijna vergeten zijn om mijn site te updaten. Ik ga even kort beschrijven wat we allemaal hebben gezien, gedaan en hoe de wedstrijden tot nu toe zijn gegaan!

Voor de Santos Tour Down Under

Samen met Roxane Knetemann ben ik eerder naar Australië gegaan. We hebben zo lekker kunnen acclimatiseren. Het tijdsverschil heeft ons de eerste dagen wel goed wakker gehouden. Het positieve eraan was dat we rond 6 uur in de ochtend op de fiets zaten en dus erna nog Adelaide zelf konden bezichtigen. We hebben het centrum gezien, zijn met het trammetje naar het strand geweest, zijn door fantastische mensen mee genomen naar prachtige fietsroutes, hebben chinees leren koken in ons verblijf en hebben heeeeel veel Koffiestops bezocht. Hieronder wat foto’s van de eerste dagen( lees verder na de foto’s over de Tour Down under zelf

De Tour Down Under!!

Na een goede acclimatisering zijn we klaar voor de Tour Down Under. Het beloofd een enorm zware wedstrijd te worden aangezien de Australische in topvorm zijn. Gelukkig hebben wij ook een Australische in ons team die enorm hard rijdt!

Dag 1:

De eerste dag stond bekend als een sprintetappe. Het weer wilde hier bijna verandering in brengen. 39 graden en de meeste meiden komen pas een paar dagen voor de wedstrijd aan. Zo ook twee rensters van ons. Anna Trevisi moest gedurende de wedstrijd stoppen wegens gezondsheidsproblemen. Ze zag zwart voor haar ogen, letterlijk. Onze Japanse renster Mayuko moest al voor de wedstrijd opgeven wegens ziekte. Dit betekende dat wij na 50 km koersen nog maar met 4 rensters in de wedstrijd zaten. Dit maakte het uiteindelijk moeilijk om een goede sprint te organiseren. Zeker ook omdat we nog niet op elkaar ingespeeld zijn in de sprint. Vooraf ging het super, alles werd duidelijk vermeld en er werd op tijd drinken gehaald. We voelden ons wel echt één team waar ieder zijn taak had en die ook uitvoerde. Uiteindelijk wist Chloe toch nog een 6e plaats te behalen en ook wist ze de tussensprint te winnen voor de sprinttrui.

Dag 2

De tweede dag stonden we dus met 4 meiden aan de start. De temperatuur werd al wat minder warm gelukkig. In Australië kun je alles verwachten, daar kwamen we wel achter. Er zaten een aantal mooie klimmetjes in maar er kwamen niet echt groepjes weg. De tweede klim die wij op moesten, was er een voor de bergtrui en laten wij nou Roxane hebben die haar klimmers benen gevonden heeft en tweede word in de bergsprint. Dit beloofde wat goeds voor de finale. De finale was een klim die 2 kilometer lang was. We hebben geprobeerd Roxane zo goed mogelijk af te zetten voor de klim. Dit lukte goed! Ze reed een goede klim alleen merkte we hier wel dat de Australische meiden zoals verwacht moordend goed zijn. Ze behaalde een 13e plaats wat zeker niet verkeerd is!

Dag 3

De derde dag stond bekend als de zwaarste etappe. De wind stond sterk en we hadden allemaal al gezien dat als er een paar teams wilde rijden het zo klaar zou zijn. Dit gebeurde al vrij snel. Er ontstonden waaiers, een voor een vlogen de meiden er vanaf maar een kilometer of 15 verder kwam alles weer bij elkaar. Wind van voren. Dat zou wel eens een lange etappe kunnen worden. Mijn benen voelden na kilometer 1 al slecht. Niet echt handig. Ongeveer halfweg koers brak het dan echt. Ik begon van voren maar merkte dat ik een Total offday had. Dat kan ooit gebeuren maar wel zonde dat het in deze etappe gebeurd want als je eraf bent kom je niet meer terug. We hebben met een groep wel goed doorgereden waardoor we nog wel goed binnen tijd binnenkwamen maar kapot dat was ik wel. Chloe behaalde ondertussen een 11e plaats in de klimetappe.

Dag 4

Dag 4 was de laatste etappe, een criterium. Het was een snel rondje. Waardoor we wisten dat we konden winnen. Ik moet eerlijk zeggen, we hadden geen keus, we wilden niet winnen, deze etappe was voor ons! Iedereen voelde zich verbazingwekkend goed in de wedstrijd. We zaten er altijd met zijn 4en bij als er een paar weg gingen, of als het tempo verhoogd werd. Dit beloofde wat goeds voor de finale. Maar dan is er een massale valpartij. 3 van ons vielen en ik bleef overeind, ik kreeg wel een tik mee maar dat was niks vergeleken met hoe de andere drie vielen. De snelheid lag erg hoog, rond de 55 kilometer per uur. Er was gelukkig ronde vergoeding en iedereen wist dat ze weer op moesten stappen, pijn of niet, dit is onze etappe. Met een renster minder winnen we al helemaal niet meer. De snelheid ging langzamerhand weer omhoog. Met zo’n 4 rondjes te gaan zit ik op kop met alle drie de meiden in mijn wiel. Rox roept waar ik heen moet, links, rechts, harder. Super dus. Ik heb zo tot de laatste ronde in ging op kop van het peloton kunnen blijven waarna de taak doorgeschoven werd naar de andere 3 meiden. Roxane leverde fantastisch werk en reed zeker een halve ronde in de finale op kop. Soraya zette chloe op de juiste plek af en wat denk je, ze wint !!!!!!! De eerste overwinning voor ons team is een feit. En we waren dolgelukkig. Hieronder wat foto’s van de wedstrijden

Na De Tour Down Under

Na de Tour hebben ook nog verschillende dingen gedaan. We zijn begonnen met een feestje aangezien Chloe de etappe won. We zijn nog naar een Wildlife park geweest om kangoeroes en koala’s te spotten en zijn nog naar het strand geweest waar de na tour party was met alle meiden van alle teams.

Op naar de volgende koersen hier in Australië!!!!