Wat keek ik er naar uit; mijn eerste wereldkampioenschap ploegentijdrit. De wereldkampioenschappen worden dit jaar gehouden in het Oostenrijkse Innsbrück. Na Noorwegen, Zweden en Madrid was het dan eindelijk tijd voor de ploegentijdrit op het WK. We hebben vanaf het begin af aan veel progressie gemaakt dus we waren enorm benieuwd hoe het af zou lopen.

Het is de laatste keer dat het WK ploegentijdrit in deze vorm wordt gehouden. Het is dus de eerste en meteen ook de laatste keer dat ik deelneem aan het WK TTT.

Al sinds Zweden heb ik een probleem met mijn kuit. Telkens als ik op de tijdritfiets had gezeten, krijg ik er meer last van. In het begin herstelde ik er redelijk snel van, maar naarmate de wedstrijden volgden herstelde de kuit steeds minder snel. In Zweden en Noorwegen kon ik het tijdens de wedstrijd nog volhouden maar na de TTT had ik er enorm last van. Ook na de proloog in de Holland ladies tour voelde het niet goed. Uiteindelijk kwam ik er elke keer weer doorheen maar na de TTT in Madrid gaf mijn kuit aan dat het genoeg was geweest. Ik kon het precies de tijdrit volhouden maar tijdens het losrijden voelde het echt niet goed. De dag voor het WK kreeg ik last van mijn linker knie. Dit kwam doordat ik met mijn linker been het gedeelte probeerde te corrigeren dat ik niet kon leveren met mijn rechter been. Uiteindelijk leverde dit veel steken op in mijn linker knie. Toen dit gebeurde baalde ik enorm. De dag van de tijdrit tijdens het inrijden kon ik geen vermogens leveren. Zowel mijn linkerbeen als rechterbeen voelden niet goed. Toen we van start gingen probeerde ik het licht te corrigeren met mijn linker been maar omdat de start omhoog liep ging dit meteen fout. ik kreeg last van mijn linker knie waardoor ik direct over moest op beide benen met als gevolg heftige kramp in mijn kuit. Ik heb hier zolang mogelijk mee doorgereden maar toen ik al na 15 minuten totaal niks meer kon bijdragen en de kramp echt door zette ben ik moeten stoppen. Ik heb eerst geprobeerd rustig door te fietsen maar zelfs dat ging niet meer.

Het lijkt erop dat ik de laatste koersen moet laten gaan. Ik ga volgende week onderzoeken laten doen om te bekijken wat het precies is en waar het vandaan komt. Ik baal enorm dat het precies dit weekend niet meer ging ondat ik enorm veel zin had in de TTT. Maar het is ook een teken van mijn lichaam waar ik naar moet luisteren. Het is was even moeilijk te accepteren. Ik ga mij nu vooral richten op het herstel en ik denk dat dit ook betekent dat het seizoen erop zit voor dit jaar en dat ik vanaf nu alles in het teken zet voor komend seizoen.