Watersley Ladies & Womens Challenge

Wat een mooi weekend! Ik was erg benieuwd wat mij te wachten zou staan. Zeker omdat ik ook al lichtelijk vermoeid naar de meerdaagse heen ging. Door de reis vorig weekend naar en van Plouay. Het viel me achteraf erg mee. Mede dankzij de hoge motivatie van de begeleiding en rensters.

Dag 1 (Criterium van 99km)

Vrijdag werd de wedstrijd op de Tom Dumoulin Bike park in Sittard verreden. Een rondje met twee klimmen en heel veel bochten. We hadden als team een doel. De koers zo hard mogelijk proberen te maken, zodat de groep uitgedund werd. We zaten met alle zes de rensters van ons gelijk goed voorin en probeerden het tempo hoog te houden, waarna Marit al vrij snel weg reed samen met nog een renster. Als team hadden we besloten om haar niet terug te rijden. Op het moment dat het gat groot genoeg was hebben we het spelletje opnieuw gespeeld. Na een aantal aanvallen was het Pien die weg kwam samen met nog een renster. Alleen was het namelijk bijna niet te doen. Voor ons was het zaak om het peloton, wat nog over was, bij elkaar te houden en nog proberen weg te komen. Wat niet meer lukte. Uiteindelijk hadden we de etappeoverwinning, de eerste plek in het klassement en de bolletjestrui. Een knappe uitslag voor ons als team.

Dag 2 (Individuele tijdrit over 12km)

Een tijdrit in je eentje, een race tegen de klok. Deze tijdrit zelf was geen doel voor mij, maar toch wil je het beste eruit halen. De positie op de fiets was goed. Zo ook de techniek in de bochten. Het enige wat verbeterd kan worden is het verzet waarop ik reed. Het was iets te licht waardoor ik een beetje stil viel op de stukken waarop je juist tijdwinst kan maken. Een leermomentje en goed om te meten. Dan kun je er ook aan werken.

Iedereen had het beste uit zichzelf gehaald, maar we hadden wel de leiderstrui verloren.

Dag 3 (Omloop van 112km)

Alle kopjes stonden dezelfde kant op en we hadden maar een doel; die leiderstrui terug winnen. We wisten na de verkenning dat het parcours er zo bij lag dat het erg selectief kon zijn, mits er hard gereden werd. Dit gingen we dan ook doen. Na ongeveer 6 kilometer, voor een selectief stuk, hadden we afgesproken om met ons allen voorin te zitten en dat zaten we ook. Met ons zessen reden we goed door, hielden het tempo hoog en versnelde op de steile klim. Het brak. Mede door een valpartij, maar het brak. We trokken door en zaten gelijk los met ongeveer 15 rensters. Ideaal. We bleven doordraaien om het tempo hoog te houden en zo konden de rensters die achter ons zaten niet terug komen. De renster in de leiderstrui had materiaalpech. Jammer, maar het hoort er bij. We reden virtueel in het rood. Mijn taak zat er inmiddels bijna op. Op de rechte stukken moest ik doortrekken, waardoor ik op de klimmen minder energie over had dan de rest. Logisch, maar dat betekende wel dat ik op een gegeven moment moest lossen. Het was nu aan de overige rensters van het team om hun taak goed te doen. Heel de wedstrijd door gereden en niet teruggehaald door het groepje achter me. Trots op wat ik heb laten zien. En al helemaal trots toen ik hoorde dat de meiden het afgemaakt hadden. Femke pakte de etappe overwinning en Marit had de leiderstrui. We hadden allen ons taak gedaan. Een echte teamoverwinning!

Het nieuwe wedstrijdschema wordt binnenkort bekent voor mij voor de rest van het seizoen. Deze zal dan ook zo snel mogelijk online staan.